KIRMIZIYI İÇİNE GİYMEYİ ÖĞRENEN ADAM: MAN OF STEEL

Bugün işimi son ana değil de önceden yapıp bitirmek istiyorum. Ayrıca uzun zamandır da yeni çıkan bir film hakkında yazı yazmamıştım. Bugünkü Forever New rezilliğinden sonra sinirimi atmak için Man Of Steel filmini izledim. Adam gibi bir blogum olsun bu sefer dedim de hemen filmden gelince yazmaya karar verdim.

Man Of Steel hakkında ne desem tam olarak bilemiyorum. Ne beklemiştim, tam olarak bilmiyorum çünkü hiçbir zaman Superman olayını sevmemiştim. Ben Batman’i severek büyüdüm ve sonradan da Marvel kahramanlarını daha çok sevdim. Superman’in kırmızı don olayından nefret ediyordum ki Allaha şükür o iğrenç şeyi bu sefer içine giymişti. Bu kesinlikle bir artıydı. Eğer Henry Cavill’e kırmızı don giydirselerdi başta gitmezdim zaten o filme.

Film inanılmaz derecede uzun geldi. Flashback olaylarını sevmedim ancak yazarların da başka şansı olmadığını biliyordum. Eğer anıları normal yaşanıyor gibi yapsalardı Clark anca birinci yarının sonunda kıyafetini giymiş olurdu. Ancak yine de çok uzun geldi film. Ayrıca savaş, dövüş, kırma, vurma sahneleri bıktırdı. İlk kavgadan sonra film bitseydi çok kötü olurdu. Hadi ikinci kavga oldu, tamam bu sefer oldu dedim. Ancak üçüncü de gelince dedim ki yeter artık. Bir kere gökdelenleri kırdınız, yıktınız ama ikincisi de yeter. Üçüncüsü zaten yeter. Birinin yazısında okumuştum, bu kadar çok savaş sahnesi olmasını yönetmen Zack Snyder’a bağlamıştı. Haklı olabilir.

Şimdi Henry Cavill’imize gelelim. Superman’den cidden nefret ederim ancak bu filme sırf onu görmek için gittim. Şimdi dürüst davranalım yani, adam yakışıklı. Adam ölümüne yakışıklı hatta. Yakışıklının dibi. Zaten tipi tam bir Superman’di, Superman de oldu rahatladı zaten. Aslında filmde oyunculuklar hakkında pek bir şey söyleyemeyeceğim çünkü zaten filme seyirciyi çeken görsel efektler. Oyuncular kötü olsaydı bile arada kaynardı bence ancak bu filmde oyuncular kesinlikle kötü değildi. Kostüm Henry’ye aşırı yakışmıştı ve bence bu kostüm diğer Superman köstümlerinin en iyisiydi. Son zamanların en gözde kahraman kıyafetleri zaten aynı bunun gibi. Mesela Spiderman de öyle bir kostüm giyiyor. Böyle deri gibi bir şey ancak delikli gibi ve göz alıcı şekilde renkleri parlamıyor.

Amy Adams nedense kafamda hep prenses olarak kalıyor Enchanted yüzünden. Zaten prenses olmaya çok uygun bir tipi var, kafamda da iyice oturmuştu. Ancak bu filmde Lois Lane olarak kafamdaki ön yargıyı yıktı. Yine de her filmde olduğu gibi kahramanın kız arkadaşı olayından çıkamadı. Hiçbir zaman da kimsenin çıkacağını sanmıyorum bu rolden. Zaten öpüşsünler diye bütün film bekledim açıkçası. “Yi beni Henry.”

Kötü adam Zod rolündeki Michael Shannon’ı daha önceden Runaways’de izlemişim ancak hatırlamıyorum. General Zod’un pek bir olayı yoktu ya. Klasik hikayeler falandı ancak kendine gıcık ettirmeyi iyi başardı. Pek bir şerefsizdi o ya. Jor-El rolündeki Russell Crowe’a gelirsek… Benim Javert’im Superman’in babası mı olmuş hallerindeydim. Adam konuştukça şarkı söyleyişini hatırladım ancak Russell Crowe her zaman Russell Crowe’dur ve farkını hissettirir. Son olarak Hannibal’da Jack rolündeki Laurence Fishburne’den bahsetmek istiyorum. Sonunda o gerizekalı sakalımsı şeyini kesmiş ve bu filmde daha düzgün bir sakalla karşımıza çıktı. Man Of Steel’in devamı olursa onu yine göreceğimiz kesin.

Man Of Steel elbette ki klasik bir hikayeden öne geçemiyor ancak benim ki süper kahramanlara deliyseniz ve New York’un her filmde yıkılışını görmek istiyorsanız izleyin derim. Kesinlikle bir zaman kaybı değil ve Henry Cavill. İnsan mı bu adam ya? Neyse, kendimi kaybetmeden yazıyı bitireyim ve Tumblr’dan Henry Cavill fotoğrafları bulayım kendime en iyisi. İyi akşamlar. 

TED

Bugün oturmuş diyordum ki ben daha bloguma yazı yazmadım, hazır cuma bitmemişken yazayım… Ancak işsizliğimden başımı alıp bir baktım ki bugün cumartesiymiş, hatta pazara çok az zaman kalmış. Yazımı adam gibi programlı geçireceğim demiştim ancak şu ana kadar kayda değer bir şey yaptığım olmadı. Olmayacak gibi de. Her neyse, bugün Ted isimli aşırı ünlü olmuş filmden bahsedeceğim.

Oyuncak ayı demişken aklınıza tatlı şeyler geliyor olabilir ancak sizi temin etmeliyim ki Ted sadece tatlı değil. Biraz sapık akıllı belki, biraz da uyuşturucu kullanıyor. Ancak en önemlisi o sadece bir oyuncak değil, o canlı bir oyuncak. Küçük John Bennett’in yılbaşı dileğiyle canlanan Ted, John’un en iyi arkadaşı haline geliyor. Aynı zamanda bir süre ünlü oluyor ki filmin bu özelliğini sevdim. Genelde filmlerde bütün bir kasaba uçsa bile insanlar fark etmiyor ancak Ted’de böyle bir saçmalık yok en azından. Gerçi oyuncak ayının canlanmasına ne kadar mantıklı diyebilirsiniz ama orası ayrı.

John Bennett’i Mark Wahlberg canlandırıyor. John büyürken Ted de büyüyor ancak bir süre sonra John’u kötü alışkanlıklara çeken kişi Ted oluyor. John sonunda kız arkadaşı için değişmeye karar vermişken Ted onu sürekli engelliyor, istemeden olsa bile. John belki de bu hikayenin sonunda büyümeyi öğreniyor ve kız arkadaşının beklentilerine ayak uydurabiliyor. “Bros before hoes.” durumu yaşıyor ancak filmin sonunda bunu dengeleyebiliyor. Zaten bütün film de bunun üzerinden gidiyor.

John’un kız arkadaşını Mila Kunis’ten başkası canlandırmıyor tabi ki de. Hayatımda unutmayacağım şeylerden biri kesinlike Mila Kunis’in “There is a shit on my floor.” diye bağırmasıdır. Her zamanki mükemmeliğiyle yine bir kız arkadaş rolündeydi. Mila Kunis’in her filmini izledim diyemem ancak şu ana kadar izlediklerimden sadece birinde birinin kız arkadaşı değildi, o film de Black Swan’dı. Gerçi bununla bir sorunum yok da söyleyeyim istedim.

Filme adını veren karakteri ise Seth MacFarlane seslendiriyor. MacFarlane hem senaryoyu yazmış hem de yönetmiş. Karakterin üzerinden pek gitmek istemiyorum burada, o yüzden senaryo üzerinden gitmek daha iyi olur. Herkes Ted için mükemmel, çok komik diyordu ancak şöyle bir olay var: Film çok komik falan değil. Normal bir film. Güldürüyor ancak üzemiyor çünkü Ted’le o kadar derin bir ilişki asla kurulmuyor. Mila Kunis’in karakteri Lori “rahatsız edici ve kankaların arasına giren kız” rolünden çıkmaya çalışıyor ancak rahatsız edici ve kankaların arasına giren kız olarak kalıyor. John’a gelirsek… John her şeyi düzeltmeye çalışırken daha rezil eden karakter oluyor.

Peki Ted bir film olarak olmuş mu? Olmuş. Hollywood’un bütün beklentilerini eksiksiz olarak karşılıyor, ağzım açık izlediğim New York’da geçiyor ancak o kadar da tatmin edici bir film değil. Bu arada küçük çocuklar için uygun olmadığını belirteyim. Yine de izlenir mi? Boş zamanlarda izlenir, tıpkı benim yaptığım gibi. Bu arada Ted’i Oscar Ödül Töreni’nde sunucu olarak kullandılar ve bunun için baya uğraştılar. Ortaya çıkan görüntü ise gerçekten güzeldi.

"No matter how big a splash you make in this world whether you're Corey Feldman, Frankie Muniz, Justin Bieber or a talking teddy bear, eventually, nobody gives a shit."

DOCTOR WHO: EN İYİ YOLDAŞLAR

Önceden başladığım ancak sonrasında bırakıp pişman olduğum ve yeniden başlayıp sonuna kadar izlediğim tek dizi Doctor Who’dur. Tabi o zamanlar küçüktüm ve açıkçası hiç hoşuma gitmiyordu ancak şimdi tekrar izledim ve hayatımın en önemli olayları arasında girdi Doctor Who. Daha Doctor Who hakkında çok şey yazacağım ancak bugünkü yazımda Doktor ve yol arkadaşlarını anlatmak istiyorum. Tabi ki de bir liste şeklinde ve en az sevdiklerimden yukarı doğru gidiyor.

10. Mickey Smith ve 10

Mickey karakterini hiçbir zaman sevmemiştim çünkü bildiğin bir apaçiydi. Hatta Rose’un başta onunla nasıl çıktığına bile inanamıyordum. Ancak Doktor hayatlarına girdiğinde Mickey daha da nefret edilesi biri olup çıktı. Rose’u kıskanmalar da sürekli söylenmeler de… Bildiğiniz huysuzun teki oldu çıktı. Tabi her şey bittiğinde paralel evrenden geri dönüp Doktor’a da yardım etmeyi bildi. Mickey’den nefret etmiyorum, orası kesin ancak favori yol arkadaşım da değildi.

9. Martha Jones ve 10

Martha’yı ta dokuz numaraya koymamın sebebi onu sevmemem değil, başkalarını ondan çok sevmemdi. Martha gerçekten zekiydi, komikti ancak Doktor için sadece bir geçiş dönemiydi. Rose’la yaşadıklarını tekrar etmek istemişti bence. Ayrıca Doktor’un depresyon dönemlerine geldiği için Doktor da ciddiydi ve asla mutlu olabildiklerini sanmıyorum. Martha’nın da doktora olan platonik aşkı acı vermekten başka bir işe yaramıyordu ve kızı gördükçe üzülüyordum. Sonradan UNIT’e girdi tabi de rahat etti. Ancak Doktor’u herkese aynı şeyi düşündürerek kurtarması biraz saçma olmakla birlikte mükemmel bir hareketti.

8. Jack Harkness ve 10

Kaptan Jack Harkness hakkında çok fazla bir şey söyleyemeyeceğim çünkü Doktor’la o kadar da çok gezmedi. Yakışıklılığı ve egosuyla bilinen Jack’i herkes ölü sansa da Rose fark etmeden onu ölümsüz yapmıştı ve göründüğü son bölümde de Face Of Boe olduğu ortaya çıkmıştı. Dizinin en şaşırtıcı anlarından biri olmuştu tabi ki de Jack’in Face Of Boe olması. Şimdi ise Torchwood isimli spin-offda yer alıyor.

7. Clara Oswin Oswald ve 11

Clara’yı sevdim. Dik başlı ve akıllı olmasını ancak bir türlü alışamadım. River’ın gitmiş olduğunu bilirken Doktor’un karşısına çıkması ve sürekli çıkması güzel oldu ancak Clara ve 11’in gittiği yön bence iyi değil. Sevgili asla olmamalılar zaten Matt diziden ayrıldığına göre olamazlar. Ancak Clara’ya bir türlü ısınamıyorum. Minicik falan ama… Olmayınca olmuyor. Yine de onu buraya koydum çünkü karakteri daha gelişebilir ve kendini Doktor’un zaman bilmem nesine attı onu kurtarmak için. Yine de Doktor için tek “impossible girl”ün River olması gerektiğine inanıyorum.

6. Rory Williams ve 11

The Roman Guy Rory demek istiyorum. Rory, Doktor’la pek yalnız kalmasa da bence en iyi erkek yoldaşlardan biriydi. Doktor’a sürekli laf çarpması, Amy’ye olan aşkıyla Rory belki de en sevdiğim karakterlerden biri. Sonunda da efsaneleşti zaten Amy’yi iki bin yıl bekleyince. Mickey gibi kıskanç biri değildi, tabi ki de Amy’yi kıskanıyordu ve bazen gerçekten de bunaltıcı oluyordu ancak Rose’un aksine Amy hep Rory’yi seçtiği için insanı nefret ettirmiyordu.

5. Craig Owens ve 11

Craig sanırım Doktor’un en kısa süreli yoldaşlarından biri. Öncelikle Doktor’la ev arkadaşı olmuştu ki Doktor’un en normal halleriydi onlar, sonra da çocuğu olduktan sonra Doktor’la bir maceraya atılmıştı. Craig, Doktor’u en kolay anlayanlardan biriydi çünkü Doktor ona kafa atmıştı, yani düşünce akışı gibi bir şey yapmıştı. Craig’in olduğu bölümleri çok seviyorum ve umarım karşımıza ileriki bölümlerde de çıkar. Gerçi artık 11 olmayacağı için çıksa ne olur çıkmasa ne olur diye düşünmeden edemiyorum.

4. Donna Noble ve 10

Donna… Doktor’un en depresif zamanlarına denk gelmişti çünkü David’in diziden ayrılması ve Doktor’un rejenerasyon gerçime zamanıydı. Doktor ne zaman değişecek olsa her şey daha karanlıklaşıyordu ve Donna bu zamanlarda bile diziyi bir komediye göre çevirdi. Doktor’la yatmaya ya da sevgili olmaya çalışmayan tek kadın yoldaştı ancak sonunda da zaten bütün hafızası silindi. En son Doktor Donna olmuştu ancak onun eski, sıkıcı yaşamına dönmesini izlemek acı vericiydi.

3. Amy Pond ve 11

Amy’yi niye bu kadar başa aldığımı uzun süre düşünmem gerekti ancak sonradan fark ettim ki Amy, Doktor’un en karanlık sırlarını açığa çıkaran bir karakter. Gerçekten gizlediği şeyleri demiyorum, gerçekten karakterinin karanlık olan yönlerini diyorum. Amy hayatı boyunca tam anlamıyla Doktor’laydı ve birbirlerinin en iyi arkadaşı olmuşlardı. Gerçi Amy onunla bir ara yatmaya çalışmıştı ancak olsun… Onları geçebiliriz tabi.

2. Rose Tyler ve 10

River’ı mı öne koysam Rose’u mu öne koysam diye düşündüm durdum ancak Rose Tyler bile River Song efsanesini geçemez. Rose’la 10 ölesiye yakışıyordu ya. Hala içimde bir yara olarak kaldı ve Rose olan bölümleri izledikçe ağlayasım geliyor. Allah belanı versin Doomsday demek istiyorum. Rose mükemmeldi yaa. Rose yani. Bacımız gibi bir olaydı. Onlar birlikte olsun, evlensinler diye öyle bir bekledim ki.

1. River Song ve 11

Her ne kadar bazen River’ın 11 için çok yaşlı olduğunu düşünsem de kadın ne zaman “Hello sweetie.” dese eriyorum. İki insan o kadar mı mükemmel olur ya. O flörtleri, o davranışları… Allahım yerim. River ve 11 gittiği için o kadar üzgünüm ki! Bildiğiniz eş gibilerdi ya. TARDIS’i falan birlikte temizliyorlardı, birlikte kullanıyorlardı. Hatırladıkça mutlu oluyorum. Ancak keşke River ve Doktor’un bir geleceği olsaydı. Bu arada evlendiler de ne oldu? Al, bak. Ay ay.

GELMİŞ GEÇMİŞ EN KÖTÜ SEZONUYLA GLEE

Korkunç derecede uzun olan bir süreden sonra tekrar yazmaya başlamak nedense garip gelmedi. Oysa ki hiç de hoş bir yazı yazmayacağım. Hatta baya tatsız bir tane olacak ancak şunu da belirtmek isterim ki bundan sonra, yaz tatilinin gelmesi ve benim aşırı işsiz olmam dolayısıyla, daha çok yazacağım. Disney Klasikleri’yle başlayıp yazı daha güncel filmlerle bitireceğim. Ayrıca cuma günleri yazılarımı yayınlayacağım. Tabi bunu perşembe yayınlıyorum çünkü bu cuma tatile gidiyorum.

Kimse benim ne yaptığımı merak etmediği için zamanınızı harcamayıp direk günümüzün konusuna dönmeliyim bence: Glee’nin Dördüncü Sezonu. Glee, liseli çocukların bir çeşit “loser”lıktan popüler olmaya giden yolunu anlatıyor diyebiliriz ancak izleyince görülüyor ki dizi bundan çok daha fazlası. Hatta azınlıklar ve ezilenler için bir rehber bile olabilirdi bir zamanlar. Ancak dördüncü sezonda gördük ki Ryan Murphy’nin mükemmel hayal gücü Glee’ye fazla gelmiş ve diziyi olmayacak yerlere sürükleyip atmış. Başta güzel başlayan Glee, dördüncü sezonda iyice aptallaştı. Ryan Murphy’nin akıl sağlığına uyan dizileri (The New Normal, Glee) nedense bir türlü tutmazken, insanı başka yerlere ve zamanlara sürükleyen (Nip/Tuck, American Horror Story) dizileri tutuyor anlamış değilim. Bunları Murphy’nin insana acı çektirici olan senarist zekasına yormaktan başka çarem yok. Ben ki American Horror Story’yi korkup da izleyememiş olan biri olarak Glee’de neden bu kadar bocaladığını bir türlü anlamadığımı dile getirmek isterim.

Glee’nin dördüncü sezonunu işlerken karakterler üstüne gitmek çoğu dizide yaptığım gibi iyi olur diye düşünüyorum çünkü artık dizide üstüne gidecek tema kalmadı. Sadece zaman doldurtan bir alet haline gelen Glee bir de iki sezon izni aldı. Eğer kendini toparlayamazsa bir televizyon faciasına dönüşmesi an meselesi ki umarım dördüncü sezon bir geçiş olmuştur ve beşinci sezonda her şey yerine oturur. Şimdi aşırı dramatik karakterlerimize dönelim…

Wade “Unique” Adams

Kesinlikle söylemem lazım ki Glee Project’ten gelme olan Alex Newell’dan yarışma boyunca nefret ettim. Yarışma da iki yıl önce olduğu için neden nefret ettiğimi unuttum. O kadar gereksiz ama her şarkıya karışan bu insan hafızamda en küçük bir yer bile tutmayı başaramazken sırf Glee yazarları dine bulaşmaktan korkuyor ve seyirci sevmiyor diye yarışmanın asıl kazananını arka plana atıp Wade’i öne getirmeleri beni gıcık ediyor. Glee’nin birinci sezonunda sonradan çok önemli olan karakterlerin bile hiç konuşmadığı olmuşken Wade’in birden çıkıp “Unique will be the new Rachel.” Demesiyle karakter benim için bitti. Ayrıca Ryder’la aralarında yaşanan mesaj olayı da o kadar gereksizdi ki sırf Blake oyunculuk yeteneklerini gösterip bir iki sandalye devirebilsin diye yapılmış gibiydi. Wade belki de azınlıktan olan bir karakter ancak ne bir iyi yönü var ne de kötü… Adam kendi içinde nötrlenmiş. Bu yüzden de ilgi toplayamıyor.

Rachel Berry

Beni azıcık tanıyan herkes bilir ki (bir dakika, kimse beni tanımıyor) Rachel Berry birinci sezondan beri idolüm olmuştur. Ancak bu sezon kendini Kurt’ün de söylediği gibi pornografik bir Barbie’ye dönüştürmesinden hoşlanmış değilim. Yeni bir şehre gelmiş olabilirsin, erkek arkadaşından ayrılmış olabilirsin ancak hayallerinden bu kadar uzaklaşmış olamazsın. Sonunda geri döndü, biliyorum ancak bana üzerinde olduğum yolda gitmemi sağlatan Rachel olamadı bir türlü. Hatta bu sezon Rachel Berry adını bile taşımamalıydı bence. Gereksizdi, dramatikti. Özellikle o kendini hamile sandığı bölümler neydi öyle? Aptallığın dibi. Bir dizi gözümde hiç bu kadar batamazdı. Eminim.

Tina Cohen-Chang

Glee oyuncularından birine acıyorsam o kişi kesinlike Tina rolündeki Jenna Ushkowitz’dir. (Soyadı ölümüne zor.) Ne zaman bir solo alsa ya biri intihar ediyor ya biri sahnede bayılıyor ya da biri düğünden kaçıyor. Bu kız solo almasın. Bir de bütün sezon o diva takılmaları neydi öyle? Şaka mısın? Mal mısın? Yemin ederim, Teen Wolf’daki Allison gibi sinirlerimi yerinden oynatıyor ya. Senaristlerin ne yapmaya çalıştıkları çok belli. Asyalı kız kalıbını kırmak istiyorlar ancak bu bir türlü Jenna Ushkowitz’le mümkün olmuyor. Büyük ihtimalle olmayacak da. Ekranı dolduramıyor nedense. Rachel’ı seviyorum, bir o kadar da laf ediyorum ama bir Rachel Berry değil sonuçta.

Quinn Fabray ve Mercedes Jones

Dizinin önceki sezonlarında baya önemli olan ancak dördüncü sezonda sadece dizide olmuş olmak için gelen iki karakter Quinn ve Mercedes'ti. Quinn ve Mercedes hiç gelmeyebilirdi bence. Dizide çok büyük yerleri vardı ve Quinn elbette ki favorilerimden biriydi ancak onların zamanının geçtiğini senaristler bir türlü anlayamadı. Quinn'in oradan buradan çıkma hikayesi ve Mercedes'in buram buram Anadolu kokan hikayesi insanı baydı da baydı. Neymiş Quinn profesörüyle yatıyormuş... Profesörü görmedikten, okulda neler olduğunu bilmedikten sonra bana ne Quinn'in kimle yattığı? Bir de bir ara Santana'yla yattı ki o konuya hiç girmiyorum. İlla herkes biriyle yatacaktı, Santana da Quinn'e kaldı o arada. Mercedes ise bütün sezon olmayıp gereksiz gereksiz yerlerde vokal koçluğu yapmak için gelmesi de diziyi artık bıraksam mı diye düşündüren şeylerden biri oldu.

Santana Lopez

Nasıl oldu da bu kız bu kadar öne çıktı bilmiyorum. Seviyorum sevmesine ancak sırf zaman doldurmak için on dakika boyunca At The Ballet şarkısını söylemesi dokundu bana. Hala New York'ta... Hala hayalini bilmiyor. En son senaristler de Santana'nın ne yaptığını anlamadı, karakteri ellerinden kaçırdılar da aman biz bunu dansçı yapalım dediler. Bir sonraki sezon NYADA'ya girmek isterse şaşırmam çünkü Glee klişelerin anası oldu artık.

Brittany Pearce

Brittany bir ara lezbiyen oldu, bir ara olmadı ama hiç biseksüel olmadı. Glee'de kim boş kalmışsa kızı bir süreliğine ona sattılar. Sonunda o da dayanamayıp hamile kaldı da diziden bir süreliğine ayrıldı. Hamile kalınca senaristler yine ne yapacaklarını bilemeyip cümle alemin geri zekalı Brittany'sini dünyanın en zeki kızı yapıp üniversiteye gönderdiler. Şimdi sen ne alakasın Brittany? Bu arada sonraki sezonun ilk yarısında yok ancak ikinci yarıda tekrar gelmesi bekleniyor Heather Morris'in.

Marley Rose

Şu dünyada en nefret ettiğim kız tipini alıp da karşıma koyan Glee senaristlerine buradan nefretlerimi saçıyorum. Aşırı ince, aşırı güzel, melek gibi, herkes peşinde... Yazdıkça sinirleniyorum bak. Yok fakirmiş, yok annesiyle dalga geçiyorlarmış. Pardon ama senaristler artık böyle şeyleri yutturacak durumda değiller. Marley göze batıyor. Zaten her şarkıda, her bir şeyde var. Sinirlerime dokunuyor. Zaten yenilerden bir tek Kitty'yi sevdim. Yok Marley anoreksikmiş, yok Marley sahnede bayılmışmış... Sesi de o kadar güzel değil, hani bir The New Rachel durumu da yok ortada. Umarım yapımcılar hatalarını anlayıp Marley'i göz önünden bir an önce çeker çünkü hepimiz Smash'in de böyle bir karakter (Karen!) yüzünden battığını biliyoruz.

Kitty Wilde

Yeniler arasında tek sevdiğim karakter olan Kitty sadece Quinn'in çakması olmakla kalmıyor aynı zamanda karakterler, izleyiciler, oyuncular ve yapımcılar tarafından da bu çakmalık biliniyor. Yine de hep iyilerin kazandığı Glee dünyasına biraz neşe getiren karakter Kitty'ye "new hit bitch" olma yolunda başarılar diliyorum.

Normalde diğer karakterlere de başlık açacaktım ancak yazı tahmin ettiğimden de uzun oldu. Bu yüzden sadece maddeler hakkında yazacağım.

• Artie Abrams: Artie... Artie her zamanki gibi kendi çapında takıldı. Kimse onu umursamadı, o da pek umursamıyor zaten. Artie takılsın öyle ya. Sorun yok yani.
• Blaine Anderson: Ah Ryan Murphy'nin bu Darren Criss aşkı yok mu? Sırf o aşk yedi bitirdi Blaine'in karakterini. İlla her şarkıya, her bölüme sokacağız diye adamı alıp diva mı yapmadık, kör mü yapmadık yani. İşte bu yüzden Darren Criss'in diziden ayrılma düşünceleri olduğunu duymuştum bir yerlerden. Umarım da doğrudur çünkü Glee artık dağılma dönemine girdi.
• Mike Chang & Joe Hart & Noah Puckerman: Bunlar takıldı yine kendi çaplarında. Çok ciddiyim ama bak. Şaka değil. Bildiğin takıldılar.
• Sam Evans: Sam... Sam'e bu sezon ne oldu ya? Bir ara fakir oldu, sonra düzeldi herhalde. Salak oldu, mal oldu, seksi oldu. Bu sezon olacak bir şey kalmadı, bir Noel Baba oldu resmen. Grup dağılınca aman hemen bir araya gelelim ayakları. Yok Glee benim hayatım lafları. Ancak sezonun en Glee-vari şeyi de Brittany'yle çakma da olsa evlenmeleriydi.
• Finn Hudson: Cory o kadar kilo vermiş ve o kadar tatlı olmuş ki. Yerim. Ancak şunu söylemeliyim: Artık bir baş rol değil. Artık bir karakteri yok. Finn ancak Rachel varsa var, yoksa dizide de yeri yok zaten. Zaten son bölümlerin çekimlerinde uyuşturucu kullanımından rehabilitasyona girmişti ki bunun dizideki gidişatı olumlu etkileyeceğini sanmıyorum.
• Ryder Lynn & Jake Puckerman: Yeni Finn ve yeni Puck'a merhaba diyebilirsiniz.
• Kurt Hummel: Kurt bir ara önüne gelenle yattı bir ara çok tatlı bir sevgilisi oldu (Adam) ama bu sene Kurt, bir türlü Kurt olamadı. 
• Brody Weston: Rachel'ın hayallerinin erkeği olan Brody de dizide zamanı dolmuş olacak ki jigolo yapıldı. Helal olsun senaristlere. Ben bile bu kadar kıçımdan atamıyorum.

Aptal karakterler bittiğine göre birkaç not da yazabilirim.

• Glee artık bir klişe. 
• Mükemmel diziler biterken Glee'nin iki sezon daha alması adil değil.
• Artık şarkılar bile sıkıyor.
• Senaryoları çok kötü, diyaloglar, şarkı girişleri iyice berbatlaştı.
• Popüler müzik yapacağız diye gözünü çıkarıyorlar. (Şimdi Regionals'da ne alakaydı I Love It?)
• Glee üçüncü sezonda bitmeliydi. Sırf para getiriyor diye dizinin gözünü çıkarmaya gerek yok. Hem iz bırakmak da önemli.

Aslında daha çok yazabilirdim ancak beynim Glee saçmalıklarını kaldıramayacak duruma geldi artık. Eğer beşinci sezonda gidişatı beğenmezsem bırakmayı bile düşünüyorum. Bu arada beşinci sezon ağustosta ekranlara gelecek. 

• Bu arada bir sonraki yazımda Game Of Thrones'un üçüncü sezonundan bahsedeceğim. Sezonu beğendim ve aşırı hayranım, o yüzden karakterlere aptal demeyeceğime emin olabilirsiniz.